Zaadje

Er was eens een mooi bruin zaadje
Barstens vol van leven, helemaal vervuld van levenspotentie.
Veilig in haar eigen rossige velletje.
Een stem zei: “Het is je tijd. Jij bent aan de beurt.”
Het zaadje reageerde angstig, “Nee, ik wil niet”
“Ja,” zei de stem, “Het is jouw tijd om te gaan groeien.”
“Nee,” protesteerde het zaadje, ” ik voel veel beter zoals ik nu ben.
Ik ben prachtig, barstens vol van leven en potentie.
Groeien is pijnlijk. Mijn prachtig velletje zal barsten en het zal pijn doen.”
“Ja,” herhaalde de stem, “het zal pijn doen. Dat is onvermijdelijk en noodzakelijk voor groei. Hoe kun je de prachtige plant worden die in jou besloten ligt, zonder je velletje te breken?  Stel je het wonder eens voor van groeien naar jouw totaal, een grote plant, met ingehouden gratie, diepe wortels, prachtige bloemen, en heel veel nieuwe zaden….”
“Oh ja, ik weet het,” probeerde het zaadje te ontwijken, “maar als ik nou opgegeten word, of als voeten mij vertrappen, als ik verbrand in de scherpe zon of als het mij niet lukt om te worden wat mijn bestemming is?”
“Jij bent bang ” zei de stem vol medeleven, “Het is goed om bang en angstig te zijn, er zijn geen garanties.”
Het zaad hoorde liefde en sympathie in de stem, kreeg iets meer vertrouwen en begon beter te luisteren.
“Je bent nu in vruchtbare aarde, kijk hoe de bodem meewerkt, voel het goede weer, precies de juiste hoeveelheid zon en water. de tijd is aan jou, NU.”
Ja, antwoordde het zaadje,” alles wat je zegt is waar. Ik ben nog nooit in zulke vruchtbare aarde geweest. Maar als ik een plant word zal ik dood gaan en wegkwijnen. Wat maakt dat voor verschil?”
“Dat is waar”, bevestigde de liefdevolle stem. “Dat is de cyclus van het leven, groeien, bloeien, zaad maken. Het is een nooit eindigende cyclus
en doodgaan is een essentieel gedeelte. Stel je eens voor wat er zou gebeuren als je niet open zou barsten om een plant te worden. Er zouden geen planten meer ontstaan en geen nieuw zaad. Alles zou stoppen.  Jij zou zaad blijven vol van levenspotentie die niet gerealiseerd is… alleen maar gewoon zaad.
Het zaad voelde iets breken en kraken rond haar volle hart.

(Debby Collins)